Hlamidija je jedna od najčešćih seksualno prenosivih bolesti. Izazivač oboljenja je bakterija, Chlamydia Trachomatis, koja može oštetiti ženske reproduktivne organe! Iako su simptomi oboljenja blagi ili ih uopšte nema, ozbiljne komplikacije koje mogu proisteći, uključujući i neplodnost, razvijaju se podmuklo, pre nego što žena i primeti problem.
Hlamidija je najčešća bakterijska polno prenosiva bolest. Procene Svetske zdravstvene organizacije (WHO) govore da je u svetu oko 140 miliona ljudi zaraženo Hlamidijom, a da je oko 500 miliona pod rizikom da dobije infekciju. Nedovoljno prijavljivanje oboljenja, iz razloga nejavljanja pacijenata jer nemaju simptome ili se već leče zbog nekih drugih simptoma, je jedan od osnovnih problema za sagledavanje tačnog broja obolelih, koji je sigurno značajno veći. Takođe veliki broj žena dobije reinfekciju jer se njihov partner ne leči!
88% žena koje su zaražene hlamidijom su u dobi ispod 25 godina!
Hlamidija se može preneti tokom vaginalnog, analnog ili oralnog polnog odnosa. Prenosi se i tokom vaginalnog porođaja sa majke na dete.
Svaka seksualno aktivna osoba može biti zaražena. Sa porastom broja seksualnih partnera povećava se rizik za prenos infekcije. Adolescentkinje koje su seksualno aktivne su pod posebno povećanim rizikom za razvoj infekcije usled nedovoljne zrelosti grlića materice. Iz tog razloga i zbog činjenice da je više od polovine žena inficirano, a nema simptome najnovije preporuke upućuju da se sve žene seksualno aktivne do 25. godine jednom godišnje testiraju na hlamidiju!
Hlamidija je poznata kao pritajena infekcija jer većina žena (75% - 80%) nema nikakve simptome! Ukoliko se jave, simptomi se razvijaju 1 - 3 nedelje nakon kontakta.
Ukoliko dođe do razvoja simptoma, što se dogodi kod malog broja zaraženih žena, oni su u vidu neuobičejenog ili pojačanog iscedka iz vagine (ako je inicijalno zahvaćen grlić materice) ili osećaj peckanja prilikom mokrenja kad je inicijalno zahvaćena uretra. Ukoliko se infekcija proširi na jajovode, žena i dalje ne mora osećati bilo kakve simptome, a ukoliko se ipak jave oni su u vidu bola u donjem delu trbuha ili leđa, mučnina, povišena telesna temperatura, bol tokom polnog odnosa ili krvarenje između dve menstruacije.
Simptomi poput neuobičajenog ili pojačanog iscedka iz vagine mogu proći kroz nekoliko dana sami od sebe što ni u kom slučaju ne znači da je infekcija izlečena već je i dalje prisutna i može se proširiti na matericu i jajovode!
Muškarci imaju simtome u oko 50% slučajeva. Najčešće manifestacije su u vidu iscedka iz polnog organa ili osećaja peckanja tokom mokrenja. Ređe je peckanje i svrab na samom vrhu penisa. Izuzetno su retki slučajevi bola i otoka u testisima.
Muškarci ili žene koji su imali analni odnos mogu imati hlamidijalnu infekciju rektuma koju mogu pratiti bol u ovom predelu, iscedak i krvarenje. Hlamiidja se može naći i u usnoj duplji nakon oralnog odnosa sa inficiranim partnerom.
Nelečena hlamidijalna infekcija može dovesti do ozbiljnih reproduktivnih problema ili drugih zdravstvenih problema. Kao i sama infekcija i komplikacije do kojih dovodi najčešće su pritajene i bez uočljivih simptoma.
Kod žena koje imaju nelečenu infekciju, po podacima iz literature, u 10% do čak 40% slučajeva infekcija se širi shodno u organe male karlice, matericu i jajovode, te nastaje pelvično inflamatorno oboljenje (PID). Prva epizoda PID-a dovodi do steriliteta u 10% slučajeva, a njeno ponavljanje ovaj rizik udvostručuje. Dakle svakim oštećenjem jajovoda povećavaju se šanse za razvoj steriliteta, kao i povećanje rizika za nastanak ektopične, vanmaterične trudnoće koja je životno ugržavajuća.
Takođe, nelečena infekcija kod muškaraca može dovesti do problema sa plodnošću jer hlamidija može uticati na broj spermatozoida u ejakulatu muškarca.
Uz sve komplikacije koje izaziva hlamidija uočeno je da ona utiče i na nastanak povećanog broja spontanih pobačaja, prevremeno pucanje plodovih ovojaka i prevremenog porođaja. Beba koja je rođena vaginalno može se zaraziti hlamidijom od inficirane majke. U 25% - 50% slučajeva beba će dobiti konjuktivitis (upala očnih kapaka), a u 5% - 20% slučajeva razviće se upala pluća izazvana hlamidijom.
Dijagnoza oboljenja se postavlja ginekološkim pregledom, uzimanjem brisa grlića materice ili brisa uretre na hlamidiju. Dobijeni materijal se šalje u laboratoriju i sprovodi se neki od dostupnih testova uzorka. Dostupni testovi su: NAAT (Nucleic acid amplification test) testovi koji su najosetljiviji, od kojih je najpoznatiji PCR (Polymerase chain reaction) test, zatim test uzorka DNK (DNA probe test) koji je nešto manje osetljiv, ELISA testovi, DFA test i kultura hlamidije. Često se u dijagnostici hlamidijske infekcije koriste serološki testovi koji nam pouzdano govore o trenutnoj i prijašnjoj infekciji.
Terapija oboljenja je jednstavna, komforna i efikasna. Koriste se antibiotici.
Obavezno je testiranje partnera i njegovo lečenje ukoliko je zaražen kao i uzdržavanje od polnih odnosa tokom lečenja.
Preporučuje se retestiranje muškaraca i žena nakon 3 meseca od sprovedene terapije bez obzira na to da li je partner podvrgnut terapiji ili ne.
Jednom lečena i izlečena infekcija ne dovodi do zaštite od infekcije u budućnosti jer se infekcijom ne stvara imunost na hlamidiju. Zato je jako bitno pridržavati se mera prevencije oboljenja i koristiti zaštitu tokom polnog odnosa.
